اختلال ADHD یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی در دوران کودکی است. معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در توجه کردن، کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته باشند (ممکن است بدون فکر کردن به عواقب آن عمل کنند)، یا بیش از حد فعال باشند.
علائم و نشانه های اختلال ADHD
طبیعی است که کودکان در یک مورد یا چند در تمرکز و رفتار مشکل داشته باشند. اگر کودک دچار این اختلال باشد در سنین بالا علائم ادامه می‌یابد و می‌تواند شدید باشد و در مدرسه، خانه یا با دوستان مشکل ایجاد کند.
کودک مبتلا به ADHD ممکن است:
- زیاد رویاپردازی کنند
- خیلی چیزها را فراموش کنند یا از دست بدهند
- به هم زدن یا شورش
- زیاد حرف زدن
- اشتباهات بی دقتی انجام دهند یا ریسک های غیر ضروری را انجام دهند
- دشواری در مقاومت در برابر وسوسه
- مشکل در نوبت دادن
- مشکل در کنار آمدن با دیگران
انواع:
انواع:بسته به نوع علائمی که در فرد شدیدتر است، سه روش مختلف وجود دارد که در آن ADHD خود را نشان می دهد:
- ارائه عمدتاً بی توجه: فرد در سازماندهی یا تکمیل یک کار، توجه به جزئیات، یا پیروی از دستورالعمل ها یا مکالمات مشکل دارد. فرد به راحتی حواسش پرت می شود یا جزئیات یک برنامه روزانه را فراموش می کند.
- ارائه عمدتاً بیش فعال- تکانشی: فرد زیاد غرغر می کند و صحبت می کند. نشستن طولانی مدت (مثلاً برای صرف غذا یا هنگام انجام تکالیف) دشوار است. کودکان کوچکتر ممکن است به طور مداوم بدود، بپرند یا بالا بروند. فرد احساس بی قراری می کند و با تکانشگری مشکل دارد. فردی که تکانشی است ممکن است حرف های دیگران را زیاد قطع کند، چیزهایی را از مردم بگیرد یا در زمان های نامناسب صحبت کند. برای یک فرد سخت است که منتظر نوبت خود بماند یا به دستورات گوش دهد. فردی که تکانشگر است ممکن است بیش از دیگران تصادفات و صدمات را تجربه کند.
- تظاهرات ترکیبی: علائم هر دو نوع فوق به یک اندازه در انسان وجود دارد.
از آنجا که علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند، ممکن است تظاهر نیز در طول زمان تغییر کند.
علل اختلال ADHD
دانشمندان در حال مطالعه علل و عوامل خطر در تلاش برای یافتن راه‌های بهتری برای مدیریت و کاهش احتمال ابتلای فرد به ADHD هستند. علل و عوامل خطر ADHD ناشناخته است، اما مطالعات اخیر نشان می دهد که ژنتیک نقش مهمی دارد. مطالعات اخیر عوامل ژنتیکی را با ADHD مرتبط می کند.
علاوه بر ژنتیک، دانشمندان در حال بررسی سایر علل احتمالی و عوامل خطر هستند، از جمله:
- آسیب مغزی
- قرار گرفتن در معرض خطرات محیطی (مانند سرب) در دوران بارداری یا در سنین پایین
- مصرف الکل و تنباکو در دوران بارداری
- تولد زودرس
- وزن کم هنگام تولد
این تحقیق از باورهای رایج مبنی بر اینکه ADHD ناشی از خوردن بیش از حد قند، تماشای بیش از حد تلویزیون، فرزندپروری، یا عوامل اجتماعی و محیطی مانند فقر یا هرج و مرج خانوادگی است، پشتیبانی نمی کند. البته، بسیاری از موارد، از جمله این موارد، ممکن است علائم را بدتر کند، به خصوص در برخی افراد. اما شواهد به اندازه کافی قوی نیستند که به این نتیجه برسیم که آنها دلایل اصلی ADHD هستند.
تشخیص:
تصمیم گیری در مورد اینکه آیا یک کودک مبتلا به ADHD است یک فرآیند چند مرحله ای است. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ADHD وجود ندارد و بسیاری از مشکلات دیگر مانند اضطراب، افسردگی، مشکلات خواب و انواع خاصی از اختلالات یادگیری می توانند علائم مشابهی داشته باشند. یک مرحله در این فرآیند شامل معاینه پزشکی، از جمله تست های شنوایی و بینایی، برای رد سایر مشکلات با علائمی مانند ADHD است. تشخیص ADHD معمولاً شامل چک لیستی برای ارزیابی علائم ADHD و گرفتن سابقه کودک از والدین، معلمان و گاهی اوقات کودک است.
درمان های اختلال ADHD
در بیشتر موارد، ADHD با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمان می شود. برای کودکان پیش دبستانی (4-5 ساله) مبتلا به ADHD، رفتار درمانی، به ویژه آموزش برای والدین، به عنوان اولین خط درمان قبل از امتحان دارو توصیه می شود. اینکه چه چیزی بهتر عمل می کند می تواند به کودک و خانواده بستگی داشته باشد. برنامه های درمانی خوب شامل نظارت دقیق، پیگیری و در صورت لزوم ایجاد تغییرات در طول مسیر خواهد بود.
مدیریت علائم: سالم ماندن
سالم بودن برای همه کودکان مهم است و می تواند به ویژه برای کودکان مبتلا به ADHD مهم باشد. علاوه بر رفتار درمانی و دارو درمانی، یک سبک زندگی سالم می تواند مقابله با علائم ADHD را برای کودک شما آسان تر کند. در اینجا چند رفتار سالم وجود دارد که ممکن است کمک کند:
- ایجاد عادات غذایی سالم مانند خوردن مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل و انتخاب منابع پروتئین بدون چربی
- مشارکت در فعالیت بدنی روزانه بر اساس سن
- محدود کردن میزان زمان نمایش روزانه از تلویزیون، رایانه، تلفن و سایر وسایل الکترونیکی
- میزان خواب توصیه شده در هر شب بر اساس سن
اختلال ADHD در بزرگسالان
ADHD می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. برخی از بزرگسالان ADHD دارند اما هرگز تشخیص داده نشده اند. این علائم می تواند باعث ایجاد مشکل در محل کار، خانه یا در روابط شود. علائم ممکن است در سنین بالاتر متفاوت ظاهر شوند، برای مثال، بیش فعالی ممکن است به صورت بی قراری شدید ظاهر شود. با افزایش تقاضای بزرگسالی، علائم می توانند شدیدتر شوند.
مرکز درمان اختلال ADHD
همونطور که در مقاله توضیح داده شده بود اختلال ADHD یکی از اختلالاتی است که بیشتر در نوجوانان و کودکان بوجود می‌اید. ما در مرکز مشاوره پارس روان با جدید ترین علم روز و متخصصان حوزه کودک و نوجوان به شما در بهبود اختلال ADHD کمک میکنیم. یکی از بهترین درمان ها برای اختلال ADHD در کودکان بازی درمانی هست که ما در مقاله مرکز بازی درمانی در کرج به این موضوع پرداختیم. برای ارتباط با مشاوران پارس روان با شماره 026-34486921 تماس بگیرید.
بدون دیدگاه